PCC to podatek od czynności cywilnoprawnych. Jak sama nazwa może wskazywać, uiszczany jest w czasie zawieraniaumowy kupna-sprzedaży, pożyczki, jak również podczas innych transakcji o podobnym charakterze. Traktowany jest jako szczególna forma podatku przychodowego, czyli obrotowego od transakcji przenoszenia własności rzeczy oraz praw majątkowych, a w tym również niezawodowej sprzedaży towarów, czy usług.

To rodzaj podatku majątkowego od nabycia albo zbycia praw majątkowych, jak również od przyrostu wartości majątku. Obowiązkiem podatnika (kupującego/sprzedającego w zależności od unormowań umowy transakcji) jest złożenie deklaracji PCC w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, w tym samym terminie należy też opłacić naliczony wcześniej podatek. Należy zaznaczyć, iż rodzaj tej opłaty stanowi konstrukcję, która została rozpowszechniona w wysoko uprzemysłowionych krajach, gdzie różnorodne formy umów cywilnych, a także handlowych stały się niezwykle mocno rozwinięte. Stawki podatku są zazwyczaj proporcjonalne, jak również zależą od rodzaju nabytego prawa, a także typu rzeczy. Aktem prawnym regulującym podatek PCC jest ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zależnie od przeprowadzonej czynności cywilnoprawnej stawka podatku PCC wynosi kolejno: 0,1 proc., 0,5 proc., 1 proc., 2 proc., 20 proc. oraz 19 zł. Obowiązkiem płatników (notariuszy) jest wpłacanie go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do 7. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatek pobrano. W tym terminie składa się również deklaracje na potrzeby podatku, jak również odpisy sporządzonych aktów notarialnych.